برای تدوین استانداردهای جهانی و دستورالعمل های مختلف، گروه هایی متشکل از متخصصان، افراد مجرب، شرکت‌های پیشرو، دانششگاه‌ها و مراکز آزمایشگاهی تشکیل شده و در کارگروه‌های مختلف تمامی جنبه‌های استاندارد مورد نظر بررسی و سپس تدوین و ابلاغ می‌شود.
این استانداردها و آئین نامه های مرجع، توسط نهادهای قانونی، جنبه الزامی و اجرائی به خود می گیرند. این استانداردها بسته به نوع کاربرد، میزان فراگیری، دقت و منابعی که در اختیار دارند، ارزش گذاری می شوند، از طرفی برخی سازمانها و مؤسسات دیگر (که حتی می توانند زیر مجموعه ی همان نهاد وضع کننده استاندارد نیز باشند)، با توجه به این استانداردها و آئین نامه های تدوینی، تجهیزات و حتی خدمات را مورد بررسی و آزمایش قرار داده و صحت تطابق آنها را با سرفصلهای مختلف این استانداردها تعیین می کنند.
نتیجه ی حاصل به صورت یک لوگو بر روی تجهیز یا برگه ی اطلاعات آن نقش می بندد. این نهادها بسته به نوع، حساسیت و سختگیریشان در انجام آزمایشات مختلف دسته بندی شده و در نتیجه سطوح ارزشمندی ایشان نیز متفاوت خواهد بود.
قطعا دارا بودن هر کدام از این استانداردها، هزینه تمام شده محصول را بالاتر خواهد برد اما نکته مهم اینجاست که با توجه به اینکه مصرف کننده های نهایی اغلب توان و هزینه انجام تستهای عملکردی و تطابق را برای تجهیزات خریداری شده ندارند، لذا با انتخاب تجهیزاتی که دارای استاندارد ها و گواهینامه های بالاتری باشند، خیال خود را نسبت به کیفیت، مورد تایید بودن و در نتیجه کارکرد مطلوب آن، راحت تر خواهند نمود.
البته موضوع به همین جا ختم نمی‌شود، بیشتر تجهیزات که باید در یک سیستم به کار گرفته شوند، می بایست علاوه بر موضوع فوق، توسط افراد مجرب و دارای صلاحیت علمی در یک طرحواره کامل، به همراه خدمات مهندسی طراحی، نصب و برنامه ریزی، انتخاب شده، تا سامانه نهایی از لحاظ عملکردی مطلوب بوده و دارای قابلیت اطمینان بالایی نیز باشند.